Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Σλουθ ή αλλιώς ο δρόμος προς την αυτοκαταστροφή
Εχω καιρό να γράψω σε αυτό το blog. Αυτό συνέβη όχι τόσο λόγο βαρεμάρας αλλα λόγω έλλειψης έμπνευσης. Όλο και κάτι με απασχολούσε, όλο και κάτι μου φαίνονταν πως έπρεπε να μοιραστώ αλλα ποτέ δεν μου έβγαινε ένα ικανοποιητικό κείμενο, κάτι που ο άλλος να διαβάσει και να σκεφτεί ότι αυτό είναι όντως ένα σοβαρό θέμα. Έτυχε λοιπόν εχτές να παρακολουθήσω την πολυσυζητημένη εδώ και 2 χρόνια θεατρική παράσταση Σλουθ, η οποία δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σε είδος. Ο Γιώργος Κιμούλης και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ενσαρκώνουν 2 ηθοποιούς, ο ένας μεγάλος σε ηλικία και με μεγάλη θεατρική εμπειρία και ο άλλος νέος και αποφασιστικός, με μεγάλη θέληση να πετύχει και να προχωρήσει σε αυτόν τον δύσκολο τομέα. Οι 2 τους, με αφορμή τον δεσμό του νεώτερου με την πρώην γυναίκα του μεγαλύτερου, έρχονται σε μία σύγκρουση που ενώ φαντάζει αρχικά απλοική, φέρνει σιγά σιγά στην επιφάνεια αλήθειες οι οποίες αποδεικνύονται τρομακτικές. Καταρχάς οι ερμηνείες και των 2 ηθοποιών στην συγκεκριμένη παράσταση ήταν απίστευτες. Σε κάνουν να γελάσεις αρχικά και να απορείς για το που θα καταλήξει όλο αυτό. Όμως το τέλος, το οποίο εκτός απο ανατρεπτικότατο είναι και άκρως δραματικό, αυτό ειναι που απογειώνει την ποιότητα του συγκεκριμένου έργου. Το τέλος έχει ως μοναδικό σκοπό του να σε προβληματίσει, να σε κάνει να αναρωτηθείς για την ίδια σου την ζωη τι είναι αυτο που αξίζει να φτάσεις. Πολλοί λένε πως πρέπει ο σκοπός της ζωής μας να είναι η κορυφή, η επιτυχία και μόνο αυτή, να μην συμβιβαζόμαστε με τίποτα άλλο. Ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσουμε πτώματα και να εξευτελιστούμε, ο τελικός σκοπός παραμένει ένας, η αναρίχηση στην καταξίωση. Είναι όμως αυτό το μόνο που αξίζει? Είναι ολόκληρη η ζωή μας μια διαρκής αναμέτρηση, όπου ο καλύτερος κερδίζει τα πάντα ενω ο χαμένος τα χάνει όλα και καταντά ένα τίποτα? Η μήπως η ζωή είναι κάτι παραπάνω απο αυτό, είναι μια προσπάθεια για την αναβάθμιση του ίδιου μας του εαυτού όχι για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, αλλα για να βελτιώσουμε πραγματικά την ποιότητα της ζωής μας? Αυτά τα ερωτήματα μένουν μετέωρα στο τέλος, όπου παρακολουθούμε τον έναν απο τους 2 χαρακτήρες να συνειδητοποιεί την ψυχική παρακμή του άλλου. Μια φράση που μένει στο τέλος και για μένα αποτελεί το κλειδί για την αποκωδικοποίηση του μηνύματος της παράστασης έιναι αυτο που λέει ο Κιμούλης μέσω του χαρακτήρα του στον νεώτερο και άπειρο κατα την γνώμη του ηθοποιό : έχοντας μεγαλώσει με αυτήν την φωνή μέσα σου που σου φωνάζει να φτάσεις στην κορυφή, να παλέψεις για να γίνεις ο καλύτερος, όλοι γύρω σου σου θυμίζουν την παιδική παρέα με την οποία ποτέ δεν τα πήγαινες καλά. Εσυ μπορεί να τους πλησιάσεις, να θελήσεις να ενταχθεις σε αυτό το φιλικό κλίμα, αλλα αμέσως μόλις φτάσεις κοντά τους και προσπαθήσεις να μιλήσεις βλέπεις πως τα γέλια και οι χαρές σταματούν και όλοι γίνονται πιο ψυχροί. Μόνο με τους παρόμοιους με σένα χαρακτήρες μπορείς να είσαι εντάξει και ανοιχτός.Με αυτήν την φράση αντανακλάται πλήρως η ψυχοσύνδεση του ανθρώπου που, όντας θύμα της ματαιοδοξίας του, εγκλωβίζεται στο κυνήγι της επιτυχίας και αγνοεί το πραγματική νόημα της ζωής, που δεν είναι άλλη απο την φιλία, την καλοπέραση , την δημιουργία μιας καλής οικογένειας και η προσπάθεια για την απόκτηση μιας καριέρας με σκοπό την διατήρηση ενός καλού βίου. Τίποτα δεν αξίζει στην ζωή τόσο όσο οι καθημερινές χαρές και οι στιγμές με τους ανθρώπους που σε περιστοιχίζουν. Χωρίς αυτά ο άνθρωπος χάνεται, κλείνεται όλο και πιο πολύ στον εαυτό του και καταλήγει στην αυτοκαταστροφή. Αυτό είναι που η παράσταση επιθυμεί να περάσει, και αυτό είναι,τελικά, που την κάνει μια απο τις καλύτερες παραστάσεις που είχα την τύχη να παρακολουθήσω.
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010
Ιδιοφυίες απο.......κούνια!
Αναμφισβήτητα υπήρξαν και υπάρχουν σπουδαίοι επιστήμονες και γενικώς σπουδαία μυαλά σε αυτόν τον κόσμο, που η προσωπική τους δουλειά έχουν ανοίξει καινούργιους ορίζοντες στο ανθρώπινο νού. Όμως το πιο παράδοξο που μπορεί να συμβεί είναι να υπάρχουν τέτοια μυαλά σε ηλικία ακόμα και .......κάτω των 10 χρονών! Είναι πραγματικά απίστευτο να βλέπεις παιδιά τέτοιας ηλικίας να μπορούν να μιλήσουν και να κατανοήσουν θέμματα τα οποία θα έπρεπε να τους φαίνονται παντελώς ακατανόητο. Παρακάτω παραθέτω μια σχετική έρευνα που έκανα πάνω σε αυτό το θέμα η οποία ελπίζω να σας κινήσει το ενδιαφέρον πάνω σε αυτό το πραγματικά αξιοπερίεργο φαινόμενο.
Παιδια Indigo
Ο όρος «παιδί indigo» προέρχεται από την ψυχικό Nancy Ann Tappe, η οποία ταξινόμησε τις προσωπικότητες των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα της αύρας τους (σ.τ.μτφ.: ο όρος "indigo" είναι το χρώμα "λουλακί", οπότε το "παιδί indigo" είναι κυριολεκτικά το "λουλακί παιδί" επειδή το χρώμα της αύρας του είναι λουλακί).
Συνήθως κάθε παγκόσμια περίοδος συνοδεύεται από την υπεροχή ανθρώπων που έχουν αυτό το χρώμα. Για παράδειγμα σήμερα οι περισσότεροι ενήλικες είναι Μπλε ή Βιολετί, τα δυο χρώματα με τα πιο αναγκαία χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της μεταβατικής Βιολετί περιόδου. Κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου, της Λουλακί περιόδου, τα Λουλακί χρώματα θα είναι ο κανόνας (Understanding Your Life Through Color, 1982 -" Κατανοώντας τη ζωή σου μέσω του χρώματος").
Σύμφωνα με την Tappe,
Το φαινόμενο Indigo έχει αναγνωριστεί ως μια από τις εκπληκτικότερες αλλαγές της ανθρώπινης φύσης που έχουν καταγραφεί ποτέ στην κοινωνία. Το χαρακτηριστικό Indigo περιγράφει το ενεργειακό μοτίβο της ανθρώπινης συμπεριφοράς που υπάρχει σε πάνω από το 95% των παιδιών τα οποία γεννήθηκαν την τελευταία δεκαετία… Αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν παγκοσμίως και τελικά οι άνθρωποι Indigo θα αντικαταστήσουν όλα τα άλλα χρώματα. Όταν είναι μικρά παιδιά, οι Indigo αναγνωρίζονται εύκολα από τα ασυνήθιστα μεγάλα, διαυγή μάτια τους. Υπερβολικά έξυπνα, πρώιμα αναπτυγμένα παιδιά με εκπληκτική μνήμη και ισχυρή επιθυμία να ζήσουν ενστικτωδώς, αυτά τα παιδιά της επόμενης χιλιετίας είναι ευαίσθητες, προικισμένες ψυχές με εξελιγμένη συνείδηση, και έχουν έρθει εδώ για να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε τον παλμό της ζωής μας και για να δημιουργήσουν μία γη, μία υδρόγειο και ένα είδος. Είναι η γέφυρά μας προς το μέλλον. *
Σύμφωνα με τους Peggy Day και Susan Gale, η εμφάνιση των παιδιών Indigo είχε προβλεφθεί από τον Edgar Cayce πολύ πριν από την θεωρία με τις αύρες της Tappe.
Τα παιδιά Indigo (The Indigo Children) είναι ένα βιβλίο του Lee Carroll, ενός διαυλιστή μιας οντότητας την οποία αποκαλεί Kryon, και της γυναίκας του Jan Tober .
O Carroll ήταν ένας ειδικός στα οικονομικά που είχε μια τεχνική εταιρεία ήχου για 30 χρόνια, μέχρι τη στιγμή που η επίσκεψή του σε ένα μέντιουμ πυροδότησε μια κρίση μέσης ηλικίας σχετικά με τη Νέα Εποχή. Ανακάλυψε τη θρησκεία και άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο δίνοντας σεμινάρια «αυτό-βοήθειας». Συνοδευόταν από τον Tober, έναν ψυχικό θεραπευτή και τζαζ τραγουδιστή που είχε περιοδεύσει με τους Benny Goodman και Fred Astaire ( Krider 2002).
Ο Kryon έχει αποκαλύψει σημαντικά μηνύματα όπως «η αγάπη είναι η ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρο το σύμπαν». Οι Carroll και Tober ταξιδεύουν στον κόσμο κάνοντας σεμινάρια. Ο Kryon έχει πολλά ενδιαφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Δικτύου Βαθμονόμησης και Ηλεκτρομαγνητικής Αρμονίας (ενδυνάμωση μέσω της γνώσης της ηλεκτρομαγνητικής σου φύσης, π.χ. πώς να χειρίζεσαι το ενεργειακό σου πεδίο που αποτελείται από δυνάμεις φωτός και ενέργειας).
Μια θέση του βιβλίου The Indigo Children φαίνεται να είναι ότι πολλά παιδιά που έχουν διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) αντιπροσωπεύουν «ένα νέο εξελικτικό άλμα της ανθρωπότητας» * . Αυτά τα παιδιά δεν χρειάζονται φάρμακα όπως το Ritalin, αλλά ειδική φροντίδα και εκπαίδευση. Το βιβλίο περιέχει δεκάδες άρθρα από συγγραφείς διαφόρων επαγγελμάτων. Είναι, κατ' επέκταση, ασυνεπές και άνισο ως προς την ποιότητα ανάλυσης και συμβουλών. Η Nancy Ann Tappe έχει συνεισφέρει στη δημιουργία του. Ένας από τους συγγραφείς είναι ο Robert Gerard, Ph.D., του οποίου το κομμάτι λέγεται «Απεσταλμένοι από τον Θεό» (Emissaries from Heaven). Πιστεύει ότι η κόρη του είναι παιδί Indigo. Επίσης πιστεύει ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι Indigo βλέπουν αγγέλους και άλλα όντα στο αιθερικό πεδίο». Διοικεί το Ίδρυμα Oughten House και πουλάει κάρτες με αγγέλους. Στο βιβλίο έχει συμμετάσχει και η Doreen Virtue, μια υπέρμαχος της αγγελικής θεραπείας, η οποία έχει βρει μια ακόμα πιο εξελιγμένη γενιά παιδιών που δημιουργείται τώρα: τα Κρυστάλλινα παιδιά (The Crystal Children) .
Ωστόσο δεν κινούνται όλοι οι συμμετέχοντες του βιβλίου στο χώρο της New Age μεταφυσικής. Για παράδειγμα, η Δρ. Judith Spitler McKee είναι μια πρώην δασκάλα προνήπιου και δημοτικού, και συνταξιούχος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Michigan. Περνάει τον καιρό της προσπαθώντας να κάνει τα παιδιά να ενδιαφερθούν για το διάβασμα.
Πώς να αναγνωρίσετε το παιδί Indigo
Το παιδί Indigo αναγνωρίζεται από την αύρα του και από συγκεκριμένα άλλα γνωρίσματα, σύμφωνα με το δυκτιακό τόπο των Παιδιών Indigo (των εκδόσεων Kryon ).
• Έρχονται στον κόσμο με ένα αίσθημα ότι είναι προνομιούχοι (και συχνά λειτουργούν με αυτό τον τρόπο)
• Έχουν ένα αίσθημα ότι «δικαιούνται να είναι εδώ», και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη.
• Η προσωπική αξία δεν είναι θέμα. Συχνά αυτά τα παιδιά λένε στους γονείς «ποιοι είναι».
• Αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την απόλυτη εξουσία (εξουσία χωρίς εξήγηση ή επιλογή)
• Απλώς δεν κάνουν κάποια πράγματα, για παράδειγμα το να περιμένουν στην ουρά είναι δύσκολο για αυτά.
• Απογοητεύονται με συστήματα που έχουν προσανατολισμό προς την τελετουργία και που δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.
• Συχνά βλέπουν καλύτερους τρόπους για να κάνουν πράγματα, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, γεγονός που τα κάνει να φαίνονται αντικομφορμιστές απέναντι σε οποιοδήποτε σύστημα.
• Μοιάζουν αντικοινωνικά εκτός εάν είναι με το δικό τους είδος. Εάν δεν υπάρχουν τριγύρω τους άλλοι της ίδιας συναίσθησης, συχνά γίνονται εσωστρεφείς και νιώθουν ότι κανένας άνθρωπος δεν τους καταλαβαίνει. Το σχολείο συχνά είναι κοινωνικώς υπερβολικά δύσκολο για αυτά .
• Δεν θα ανταποκριθούν στην πειθαρχία μέσω της ενοχής («Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου σπίτι και να δει τι έκανες»).
• Δεν είναι ντροπαλά στο να σου δείχνουν τι χρειάζονται.
(Για κάποια παραδείγματα γονιών από το Χιούστον που έχουν αναγνωρίσει τα παιδιά τους ως Indigo, βλέπε Krider 2002. Τα παιδιά δεν συμφωνούν απαραίτητα με τους ισχυρισμούς των γονιών τους).
Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί πολλοί γονείς δεν θα ήθελαν το παιδί τους να χαρακτηριστεί ως ADHD. Αυτός ο χαρακτηρισμός υποδηλώνει ατέλεια. Κάποιοι μπορεί ακόμα να θεωρήσουν ότι σημαίνει πως το παιδί τους έχει κάποια «βλάβη». Συγκεκριμένα, σημαίνει ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας οφείλεται σε μια νευρο-βιολογική πάθηση. Για κάποιους, αυτό είναι το ίδιο με το να έχεις δυσλειτουργικό εγκέφαλο ή κάποια ψυχική διαταραχή. Είναι κατανοητό ότι εδώ υπάρχει συναισθηματική φόρτιση. Η θεραπεία των παιδιών με προβλήματα είναι φλέγον ζήτημα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους δικηγόρους, τους παρουσιαστές talk show, τους δημοσιογράφους και άλλους που δεν φημίζονται για το ρόλο τους στην διευκρίνιση πολύπλοκων επιστημονικών ή ιατρικών θεμάτων. Πολλοί παρασύρονται και κατηγορούν την φαρμακοβιομηχανία και τους ψυχιάτρους ότι φορτώνουν άσκοπα τα παιδιά μας με φάρμακα (σ.τ.μτφ.: για μια εισαγωγή σ' αυτό το θέμα δείτε αυτό). Ο αντίλογος είναι άσκοπος διότι λίγοι θα ακούσουν τους υπερασπιστές εκείνων που «κακοποιούν» παιδιά. Ακόμα λιγότεροι θα κάνουν τον κόπο να ερευνήσουν εάν οι επικριτές γνωρίζουν για τι μιλάνε.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας ( National Institute of Mental Health) λέει ότι η ADHD είναι η πιο συνηθισμένη παιδική διαταραχή. Εμφανίζεται στο 3-5% των παιδιών σχολικής ηλικίας. (Ο David Kaiser λέει ότι το 10% των παιδιών σχολικής ηλικίας έχουν διαγνωστεί με ADD/ADHD και ότι σε κάποιες περιοχές των ΗΠΑ το 50% των παιδιών έχουν τέτοια διάγνωση). Με τόσα πολλά προσβληθέντα παιδιά, θα έπρεπε να είναι εύκολο να βρεθούν περιπτώσεις λανθασμένης διάγνωσης, ακατάλληλης θεραπείας, παρενεργειών και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι ανεκδοτολογικές ιστορίες κακοποίησης δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν τις επιστημονικές μελέτες ή τις κλινικές παρατηρήσεις των επαγγελματιών που παρακολουθούν αυτά τα παιδιά σε καθημερινή βάση. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι μια ιστορία που παρουσιάζεται στην εκπομπή της Oprah ή του Larry King από την Arianna Huffington ή την Hilary Clinton είναι πολύ πιο ισχυρή από μια ελεγχόμενη επιστημονική μελέτη. Ωστόσο, αυτές οι επιστημονικές μελέτες πρέπει να γίνουν. Το Ritalin κυκλοφορεί από το 1950 και παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη μελέτη απ' όσο ξέρω, η οποία να δείχνει ότι είναι ασφαλές, αποτελεσματικό ή καλύτερο από κάθε άλλη εναλλακτική λύση. Η συνταγογράφησή του υποστηρίζεται κυρίως από εκείνους που βρίσκονται στα χαρακώματα, τους γιατρούς που παρακολουθούν τα εκατομμύρια παιδιών και ενηλίκων με AD/HD . H υποστήριξη προέρχεται επίσης από τον παρασκευαστή του Ritalin, τη Φαρμακευτική Novartis με έδρα το New Jersey, η οποία λέει ότι το φάρμακο «έχει χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στη θεραπεία εκατομμυρίων ασθενών με ADHD για πάνω από 40 χρόνια,» πιστοποιούμενο από τα αποτελέσματα 170 μελετών (Donohue). Ωστόσο η Novartis δεν μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική.
Εν πάση περιπτώσει, ανεξάρτητα από το πόσες μακροχρόνιες μελέτες γίνουν που δεν βρουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στο Ritalin, θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα η επόμενη μελέτη να βρει κάτι τρομερό. Για παράδειγμα, «ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια λένε ότι η μελέτη τους που παρακολουθεί νεαρούς ασθενείς με ADHD κατά την ενηλικίωση τους, έχει βρει μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης Ritalin και της μετέπειτα κατάχρησης τσιγάρου, κοκαΐνης και άλλων διεγερτικών» ( Donohue 2000). Είναι η σύνδεση αρκετά ισχυρή ώστε να προκαλέσει ανησυχία; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν ήταν το σύνδρομο ADHD και όχι το Ritalin η κύρια αιτία για αυτή τη σύνδεση;
Η απάτη και η σχεδόν υστερία που περιβάλλει τη χρήση του Ritalin έχει συνεισφέρει στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που καθιστά αδύνατο να ληφθεί στα σοβαρά ένα βιβλίο σαν το Indigo Children. Εάν έπρεπε κανείς να επιλέξει, ποιος δεν θα προτιμούσε να πιστεύει ότι το παιδί του είναι ιδιαίτερο και εκλεγμένο για κάποια ανώτερη αποστολή από το να πιστέψει ότι το παιδί του πάσχει από ψυχική διαταραχή; Η θετική πλευρά είναι ότι τουλάχιστον ο Kryon δεν συνιστά κυανοπράσινα φύκια, μια δημοφιλή «εναλλακτική» του Ritalin , παρόλο που δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες για την επίδραση αυτών των φυκιών στον αναπτυσσόμενο παιδικό εγκέφαλο ("Η σχέση ADHD -φυκιών: Μπορούν τα κυανοπράσινα φύκια να βοηθήσουν στη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας;" από τον Δρ. John Taylor ). Το παίρνω πίσω: στους συνδέσμους της ιστοσελίδας Indigo Children υπάρχει ένας σύνδεσμος για το Cell Tech - http://www.celltech.com (σελ.189), ο οργανισμός που πουλάει τα κυανοπράσινα φύκια της λίμνης Klamath
Συνήθως κάθε παγκόσμια περίοδος συνοδεύεται από την υπεροχή ανθρώπων που έχουν αυτό το χρώμα. Για παράδειγμα σήμερα οι περισσότεροι ενήλικες είναι Μπλε ή Βιολετί, τα δυο χρώματα με τα πιο αναγκαία χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της μεταβατικής Βιολετί περιόδου. Κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου, της Λουλακί περιόδου, τα Λουλακί χρώματα θα είναι ο κανόνας (Understanding Your Life Through Color, 1982 -" Κατανοώντας τη ζωή σου μέσω του χρώματος").
Σύμφωνα με την Tappe,
Το φαινόμενο Indigo έχει αναγνωριστεί ως μια από τις εκπληκτικότερες αλλαγές της ανθρώπινης φύσης που έχουν καταγραφεί ποτέ στην κοινωνία. Το χαρακτηριστικό Indigo περιγράφει το ενεργειακό μοτίβο της ανθρώπινης συμπεριφοράς που υπάρχει σε πάνω από το 95% των παιδιών τα οποία γεννήθηκαν την τελευταία δεκαετία… Αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν παγκοσμίως και τελικά οι άνθρωποι Indigo θα αντικαταστήσουν όλα τα άλλα χρώματα. Όταν είναι μικρά παιδιά, οι Indigo αναγνωρίζονται εύκολα από τα ασυνήθιστα μεγάλα, διαυγή μάτια τους. Υπερβολικά έξυπνα, πρώιμα αναπτυγμένα παιδιά με εκπληκτική μνήμη και ισχυρή επιθυμία να ζήσουν ενστικτωδώς, αυτά τα παιδιά της επόμενης χιλιετίας είναι ευαίσθητες, προικισμένες ψυχές με εξελιγμένη συνείδηση, και έχουν έρθει εδώ για να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε τον παλμό της ζωής μας και για να δημιουργήσουν μία γη, μία υδρόγειο και ένα είδος. Είναι η γέφυρά μας προς το μέλλον. *
Σύμφωνα με τους Peggy Day και Susan Gale, η εμφάνιση των παιδιών Indigo είχε προβλεφθεί από τον Edgar Cayce πολύ πριν από την θεωρία με τις αύρες της Tappe.
Τα παιδιά Indigo (The Indigo Children) είναι ένα βιβλίο του Lee Carroll, ενός διαυλιστή μιας οντότητας την οποία αποκαλεί Kryon, και της γυναίκας του Jan Tober .
O Carroll ήταν ένας ειδικός στα οικονομικά που είχε μια τεχνική εταιρεία ήχου για 30 χρόνια, μέχρι τη στιγμή που η επίσκεψή του σε ένα μέντιουμ πυροδότησε μια κρίση μέσης ηλικίας σχετικά με τη Νέα Εποχή. Ανακάλυψε τη θρησκεία και άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο δίνοντας σεμινάρια «αυτό-βοήθειας». Συνοδευόταν από τον Tober, έναν ψυχικό θεραπευτή και τζαζ τραγουδιστή που είχε περιοδεύσει με τους Benny Goodman και Fred Astaire ( Krider 2002).
Ο Kryon έχει αποκαλύψει σημαντικά μηνύματα όπως «η αγάπη είναι η ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρο το σύμπαν». Οι Carroll και Tober ταξιδεύουν στον κόσμο κάνοντας σεμινάρια. Ο Kryon έχει πολλά ενδιαφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Δικτύου Βαθμονόμησης και Ηλεκτρομαγνητικής Αρμονίας (ενδυνάμωση μέσω της γνώσης της ηλεκτρομαγνητικής σου φύσης, π.χ. πώς να χειρίζεσαι το ενεργειακό σου πεδίο που αποτελείται από δυνάμεις φωτός και ενέργειας).
Μια θέση του βιβλίου The Indigo Children φαίνεται να είναι ότι πολλά παιδιά που έχουν διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) αντιπροσωπεύουν «ένα νέο εξελικτικό άλμα της ανθρωπότητας» * . Αυτά τα παιδιά δεν χρειάζονται φάρμακα όπως το Ritalin, αλλά ειδική φροντίδα και εκπαίδευση. Το βιβλίο περιέχει δεκάδες άρθρα από συγγραφείς διαφόρων επαγγελμάτων. Είναι, κατ' επέκταση, ασυνεπές και άνισο ως προς την ποιότητα ανάλυσης και συμβουλών. Η Nancy Ann Tappe έχει συνεισφέρει στη δημιουργία του. Ένας από τους συγγραφείς είναι ο Robert Gerard, Ph.D., του οποίου το κομμάτι λέγεται «Απεσταλμένοι από τον Θεό» (Emissaries from Heaven). Πιστεύει ότι η κόρη του είναι παιδί Indigo. Επίσης πιστεύει ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι Indigo βλέπουν αγγέλους και άλλα όντα στο αιθερικό πεδίο». Διοικεί το Ίδρυμα Oughten House και πουλάει κάρτες με αγγέλους. Στο βιβλίο έχει συμμετάσχει και η Doreen Virtue, μια υπέρμαχος της αγγελικής θεραπείας, η οποία έχει βρει μια ακόμα πιο εξελιγμένη γενιά παιδιών που δημιουργείται τώρα: τα Κρυστάλλινα παιδιά (The Crystal Children) .
Ωστόσο δεν κινούνται όλοι οι συμμετέχοντες του βιβλίου στο χώρο της New Age μεταφυσικής. Για παράδειγμα, η Δρ. Judith Spitler McKee είναι μια πρώην δασκάλα προνήπιου και δημοτικού, και συνταξιούχος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Michigan. Περνάει τον καιρό της προσπαθώντας να κάνει τα παιδιά να ενδιαφερθούν για το διάβασμα.
Πώς να αναγνωρίσετε το παιδί Indigo
Το παιδί Indigo αναγνωρίζεται από την αύρα του και από συγκεκριμένα άλλα γνωρίσματα, σύμφωνα με το δυκτιακό τόπο των Παιδιών Indigo (των εκδόσεων Kryon ).
• Έρχονται στον κόσμο με ένα αίσθημα ότι είναι προνομιούχοι (και συχνά λειτουργούν με αυτό τον τρόπο)
• Έχουν ένα αίσθημα ότι «δικαιούνται να είναι εδώ», και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη.
• Η προσωπική αξία δεν είναι θέμα. Συχνά αυτά τα παιδιά λένε στους γονείς «ποιοι είναι».
• Αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την απόλυτη εξουσία (εξουσία χωρίς εξήγηση ή επιλογή)
• Απλώς δεν κάνουν κάποια πράγματα, για παράδειγμα το να περιμένουν στην ουρά είναι δύσκολο για αυτά.
• Απογοητεύονται με συστήματα που έχουν προσανατολισμό προς την τελετουργία και που δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.
• Συχνά βλέπουν καλύτερους τρόπους για να κάνουν πράγματα, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, γεγονός που τα κάνει να φαίνονται αντικομφορμιστές απέναντι σε οποιοδήποτε σύστημα.
• Μοιάζουν αντικοινωνικά εκτός εάν είναι με το δικό τους είδος. Εάν δεν υπάρχουν τριγύρω τους άλλοι της ίδιας συναίσθησης, συχνά γίνονται εσωστρεφείς και νιώθουν ότι κανένας άνθρωπος δεν τους καταλαβαίνει. Το σχολείο συχνά είναι κοινωνικώς υπερβολικά δύσκολο για αυτά .
• Δεν θα ανταποκριθούν στην πειθαρχία μέσω της ενοχής («Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου σπίτι και να δει τι έκανες»).
• Δεν είναι ντροπαλά στο να σου δείχνουν τι χρειάζονται.
(Για κάποια παραδείγματα γονιών από το Χιούστον που έχουν αναγνωρίσει τα παιδιά τους ως Indigo, βλέπε Krider 2002. Τα παιδιά δεν συμφωνούν απαραίτητα με τους ισχυρισμούς των γονιών τους).
Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί πολλοί γονείς δεν θα ήθελαν το παιδί τους να χαρακτηριστεί ως ADHD. Αυτός ο χαρακτηρισμός υποδηλώνει ατέλεια. Κάποιοι μπορεί ακόμα να θεωρήσουν ότι σημαίνει πως το παιδί τους έχει κάποια «βλάβη». Συγκεκριμένα, σημαίνει ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας οφείλεται σε μια νευρο-βιολογική πάθηση. Για κάποιους, αυτό είναι το ίδιο με το να έχεις δυσλειτουργικό εγκέφαλο ή κάποια ψυχική διαταραχή. Είναι κατανοητό ότι εδώ υπάρχει συναισθηματική φόρτιση. Η θεραπεία των παιδιών με προβλήματα είναι φλέγον ζήτημα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους δικηγόρους, τους παρουσιαστές talk show, τους δημοσιογράφους και άλλους που δεν φημίζονται για το ρόλο τους στην διευκρίνιση πολύπλοκων επιστημονικών ή ιατρικών θεμάτων. Πολλοί παρασύρονται και κατηγορούν την φαρμακοβιομηχανία και τους ψυχιάτρους ότι φορτώνουν άσκοπα τα παιδιά μας με φάρμακα (σ.τ.μτφ.: για μια εισαγωγή σ' αυτό το θέμα δείτε αυτό). Ο αντίλογος είναι άσκοπος διότι λίγοι θα ακούσουν τους υπερασπιστές εκείνων που «κακοποιούν» παιδιά. Ακόμα λιγότεροι θα κάνουν τον κόπο να ερευνήσουν εάν οι επικριτές γνωρίζουν για τι μιλάνε.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας ( National Institute of Mental Health) λέει ότι η ADHD είναι η πιο συνηθισμένη παιδική διαταραχή. Εμφανίζεται στο 3-5% των παιδιών σχολικής ηλικίας. (Ο David Kaiser λέει ότι το 10% των παιδιών σχολικής ηλικίας έχουν διαγνωστεί με ADD/ADHD και ότι σε κάποιες περιοχές των ΗΠΑ το 50% των παιδιών έχουν τέτοια διάγνωση). Με τόσα πολλά προσβληθέντα παιδιά, θα έπρεπε να είναι εύκολο να βρεθούν περιπτώσεις λανθασμένης διάγνωσης, ακατάλληλης θεραπείας, παρενεργειών και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι ανεκδοτολογικές ιστορίες κακοποίησης δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν τις επιστημονικές μελέτες ή τις κλινικές παρατηρήσεις των επαγγελματιών που παρακολουθούν αυτά τα παιδιά σε καθημερινή βάση. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι μια ιστορία που παρουσιάζεται στην εκπομπή της Oprah ή του Larry King από την Arianna Huffington ή την Hilary Clinton είναι πολύ πιο ισχυρή από μια ελεγχόμενη επιστημονική μελέτη. Ωστόσο, αυτές οι επιστημονικές μελέτες πρέπει να γίνουν. Το Ritalin κυκλοφορεί από το 1950 και παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη μελέτη απ' όσο ξέρω, η οποία να δείχνει ότι είναι ασφαλές, αποτελεσματικό ή καλύτερο από κάθε άλλη εναλλακτική λύση. Η συνταγογράφησή του υποστηρίζεται κυρίως από εκείνους που βρίσκονται στα χαρακώματα, τους γιατρούς που παρακολουθούν τα εκατομμύρια παιδιών και ενηλίκων με AD/HD . H υποστήριξη προέρχεται επίσης από τον παρασκευαστή του Ritalin, τη Φαρμακευτική Novartis με έδρα το New Jersey, η οποία λέει ότι το φάρμακο «έχει χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στη θεραπεία εκατομμυρίων ασθενών με ADHD για πάνω από 40 χρόνια,» πιστοποιούμενο από τα αποτελέσματα 170 μελετών (Donohue). Ωστόσο η Novartis δεν μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική.
Εν πάση περιπτώσει, ανεξάρτητα από το πόσες μακροχρόνιες μελέτες γίνουν που δεν βρουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στο Ritalin, θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα η επόμενη μελέτη να βρει κάτι τρομερό. Για παράδειγμα, «ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια λένε ότι η μελέτη τους που παρακολουθεί νεαρούς ασθενείς με ADHD κατά την ενηλικίωση τους, έχει βρει μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης Ritalin και της μετέπειτα κατάχρησης τσιγάρου, κοκαΐνης και άλλων διεγερτικών» ( Donohue 2000). Είναι η σύνδεση αρκετά ισχυρή ώστε να προκαλέσει ανησυχία; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν ήταν το σύνδρομο ADHD και όχι το Ritalin η κύρια αιτία για αυτή τη σύνδεση;
Η απάτη και η σχεδόν υστερία που περιβάλλει τη χρήση του Ritalin έχει συνεισφέρει στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που καθιστά αδύνατο να ληφθεί στα σοβαρά ένα βιβλίο σαν το Indigo Children. Εάν έπρεπε κανείς να επιλέξει, ποιος δεν θα προτιμούσε να πιστεύει ότι το παιδί του είναι ιδιαίτερο και εκλεγμένο για κάποια ανώτερη αποστολή από το να πιστέψει ότι το παιδί του πάσχει από ψυχική διαταραχή; Η θετική πλευρά είναι ότι τουλάχιστον ο Kryon δεν συνιστά κυανοπράσινα φύκια, μια δημοφιλή «εναλλακτική» του Ritalin , παρόλο που δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες για την επίδραση αυτών των φυκιών στον αναπτυσσόμενο παιδικό εγκέφαλο ("Η σχέση ADHD -φυκιών: Μπορούν τα κυανοπράσινα φύκια να βοηθήσουν στη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας;" από τον Δρ. John Taylor ). Το παίρνω πίσω: στους συνδέσμους της ιστοσελίδας Indigo Children υπάρχει ένας σύνδεσμος για το Cell Tech - http://www.celltech.com (σελ.189), ο οργανισμός που πουλάει τα κυανοπράσινα φύκια της λίμνης Klamath
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Καλό, κακό και......τα μυαλά στα κάρβουνα!
Τελικά είναι γεγονός. Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου σήμερα γίνεσαι απευθείας μάρτυρας της θρυλικής διαμάχης που αιώνες τώρα καλά κρατεί. Και αυτή δεν είναι άλλη απο την μάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Καθημερινά ακούμε απο τα ΜΜΕ για πολέμους, καταστροφές, εμφύλιες συγκρούσεις και γενικώς όλα αυτά τα ωραία και καθημερινά γεγονότα.Και που αλλού μπορούν να αποδοθούν όλα αυτα παρά στην κόντρα μεταξύ του καλού που επιζητά την σωτηρία του πλανήτη μας και του κακού που επιζητά την καταστροφή. Γενικώς όλοι ψάχνουμε κάπου να ρίξουμε το φταίξιμο για όλα τα δυσάρεστα που μας συμβαίνουν και αντί να κοιτάμε ποιο είνα το δικό μας μερίδιο ευθύνης σε όλα αυτα, τα ρίχνουμε όλα στο "κακό που επικρατεί στον πλανήτη". Για να μην αναφερθώ και στο πλήθος ταινιών και βιβλίων με κεντρικό θέμμα αυτήν την διαμάχη και που στο τέλος των ιστοριών που παρουσιάζουν πάντα ο καλός νικάει και σώζει όλο τον πλανήτη απο τον βέβαιη καταστροφή. Βρε δεν πάει να είναι αμέτρητοι οι κακοί και να έχουν στην κατοχή τους τα πιο υπερσύγχρονα όπλα, ο καλός στο τέλος με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις του ή με την αμέτρητη δύναμη του θα βγεί απο την μάχη χωρίς ούτε μια γραντσουνιά παρακαλώ πολύ και οι εχθροί όσο και να κλαίγονται θα καταλήγουν αλοιφή. Πιστεύω πως τέτοια στερεότυπα όχι απλά δεν προσφέρουν τίποτα στον άνθρωπο αλλα και ενισχύουν την πεποίθηση μας πως ότι και αν συμβεί εμείς θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε στο τέλος και να γλιτώσουμε. Πρέπει να κοιτάξουμε ο καθένας ξεχωριστά τι μπορεί να κάνει για να μπορέσουμε να βγούμε αλλώβητοι απο τις καταστροφές και τους όποιους κινδύνους υπάρξουν και να μην ψάχνουμε κάποιων να κατηγορούμε για όλα αυτά.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Νικολά Τέσλα: μια αμφισβητούμενη διάνοια
Η παρακάτω εργασία-βιογραφία απο έναν φοιτητή πάνω στον Νικολά Τέσλα περιγράφει με συνοπτικό αλλα όμορφο τρόπο την ζωή και τα έργα αυτού του μεγάλου επιστήμονα, του οποίου οι εφευρέσεις είναι εκπληκτικές ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Ο ίδιος όμως χαρακτηρίστικε απο τους ανθρώπους της επιστήμης τρελός και δεν έλαβε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε. Τώρα οι εφευρέσεις του λέγεται πως βρίσκονται στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών και είναι άγνωστος ο σκοπός της χρήσης τους. Επίσης μια απο τις εφευρέσεις του Τέσλα είναι και ο προπομπός του προγγράμματος ΧΑΑΡΠ για το οποίο έχω παραθέσει πληροφορίες σε προηγούμενη ανάρτηση. Αυτή λοιπόν είναι συνοπτικά η ζωή του μεγάλου επιστήμονα Νικολά Τέσλα:
Νικολά Τέσλα
Οι περισσότεροι στη σημερινή εποχή γνωρίζουν τον όρο Tesla από την ομώνυμη μονάδα του μαγνητικού πεδίου. Στην πραγματικότητα η μονάδα μέτρησης ονομάστηκε έτσι προς τιμή του μεγάλου Σερβοαμερικάνου εφευρέτη επιστήμονα, που από πολλούς ως μία παρεξηγημένη ιδιοφυία.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ
Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1856 στην πόλη Σμίλιαν (τότε Αυστρία, σήμερα Κροατία). Πατέρας του ήταν ο Μιλιούτιν, ένας ορθόδοξος ιερέας και μητέρα του η Μάντιτς, χωρίς μόρφωση, αλλά υψηλής ευφυίας άνθρωπος. Από τον πατέρα του ο Tesla έλεγε ότι κληρονόμησε τη θεωρητική και φιλοσοφική φύση και από τη μητέρα του την πρακτική σκέψη και την ισχυρή μνήμη.
Στα 19 του χρόνια μπήκε στο Πολυτεχνείο του Graaz για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός, αν και αρχικά η οικογένειά του τον προόριζε για εκκλησιαστικές ή στρατιωτικές σπουδές.
Ως φοιτητής στο πολυτεχνείο διαφώνησε με τους καθηγητές του και έγινε αντικείμενο χλευασμού, όταν απέρριπτε τις γνωστές τεχνικές για τη λειτουργία των ηλεκτρικών μηχανών. Το μοναδικό σύστημα την εποχή εκείνη ήταν το συνεχές ρεύμα και οι ηλεκτρικές μηχανές έπρεπε να παράγουν περιστροφή από ένα ρεύμα σταθερής πολικότητας. Αυτό γινόταν (και γίνεται σήμερα) με ένα πολύπλοκο σύστημα μεταγωγών και επαφών. Ο Tesla ήταν από τότε σίγουρος ότι η μέθοδος αυτή ήταν λανθασμένη και ότι σίγουρα υπήρχε κάποιος πιο φυσικός τρόπος.
Το 1879 αποφοίτησε από το Graaz και εργάσθηκε σε μερικές εταιρείες εφαρμόζοντας βελτιώσεις σε διάφορες συσκευές. Την εποχή εκείνη κατάφερε τελικά να συλλάβει στο μυαλό του την εικόνα του εναλλασσομένου ρεύματος και της ηλεκτρικής μηχανής που θα το παρήγαγε. Έφυγε για το Παρίσι και γρήγορα, το 1884 ξεκινά για την Αμερική. Είχε μαζί του τις συστατικές επιστολές που τον παρουσιάζουν εξαίσιο μηχανικό, ισάξιο μόνο του Edison, και τα σχέδια της καινούριας του μηχανής.
Στην Αμερική επισκέπτεται τον Edison και προσλαμβάνεται στα εργαστήριά του. Σε λίγο όμως καιρό διαφώνησε με τον Edison γιατί εκείνος απέρριπτε πεισματικά την ανακάλυψη του Tesla για το εναλλασσόμενο ρεύμα.
Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ώσπου να ξεκινήσει το εργαστήριό του στη Ν.Υόρκη. Συνάντησε τον George Westinghouse, έναν επιχειρηματία της ηλεκτρικής βιομηχανίας, που τον υποστήριξε και τον εμπιστεύτηκε. Τελικά το εναλλασσόμενο σύστημα του Tesla κέρδισε στο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου υδροηλεκτρικού σταθμού των ΗΠΑ στο Νιαγάρα και ο Tesla απέκτησε μεγάλη φήμη. Κέρδιζε μεγάλα ποσά και ζούσε ακριβή ζωή.
Γρήγορα έφυγε από τη Ν.Υόρκη για το Colorado Springs, όπου έχτισε το εργαστήριό του σε ένα χώρο που διαλέξε για τις κλιματολογικές συνθήκες. Σε μια έκταση περιφραγμένη με υψηλό φράκτη και πινακίδες που απαγόρευαν την είσοδο προειδοποιώντας για "μεγάλο κίνδυνο" υπήρχαν τεράστιοι πύργοι, υπόστεγα και περίεργες κεραίες.
Άρχισε να δουλεύει στο παντοτινό του όνειρο, την ασύρματη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας σε όλο τον πλανήτη και εκεί πραγματοποίησε τις περισσότερες εφευρέσεις του. Κατάφερε την πρώτη ασύρματη μετάδοση μηνύματος, δεν ήταν στόχος του αυτός. Σκόπευε στη μετάδοση ενέργειας, όχι απλά μηνυμάτων. Και όταν ο Marconi ανακοίνωσε την εφεύρεση του ασυρμάτου, δεν ήταν παρά μια αντιγραφή των ευρεσιτεχνιών του Tesla.
Το 1912 του προτάθηκε το βραβείο Nobel για τις εργασίες του, αλλά το αρνήθηκε γιατί πίστευε ότι είχε έρθει πολύ αργά.
Ο Nikola Tesla πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 1943 στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Ν.Υόρκη, μόνος, φτωχός και σίγουρα ξεχασμένος. Φυλούσε κλειδωμένες τις σημειώσεις του, που οι φήμες λένε ότι κατέληξαν στα χέρια μυστικών υπηρεσιών μετά το θάνατό του.
Λίγες προσπάθειες έγιναν για την αποκατάσταση της φήμης του, αλλά παραμένει άγνωστος σε ευρείς κύκλους. Μεγάλα επιστημονικά ιδρύματα αρνούνται ακόμα και σήμερα να τον αναφέρουν στην ιστορία της επιστήμης.
Η προσωπικότητα του
Ο Τέσλα ήταν πολύ περίεργος άνθρωπος. Έπασχε από μικροβιοφοβία για αυτό και φορούσε πάντα γάντια. Είχε πάρα πολύ λίγους φίλους (ανάμεσα τους και ο Mark Twain) αλλά δεν φαίνεται να είχε και πολύ καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους .
Δούλευε 20 ώρες την ημέρα! Τις λίγες ώρες που δεν εργαζόταν, τις περνούσε στο δωμάτιό του. Λάτρης της τυπικότητας, φορούσε επίσημο ένδυμα όταν επρόκειτο να ξεκινήσει κάποιο σημαντικό πείραμα. Στο γραφείο του είχε πάντα τα παντζούρια κλειστά. Μόνο κατά τη διάρκεια καταιγίδων τα άνοιγε και καθισμένος στην πολυθρόνα του θαύμαζε αστραπές και κεραυνούς σαν μικρό παιδί.
Συνήθιζε να καλεί προσωπικότητες στις διαλέξεις του και να τους εντυπωσιάζει με φαντασμαγορικά πειράματα ηλεκτρισμού. Έγχρωμες ηλεκτρικές φλόγες που φώτιζαν το χώρο, κεραυνοί, ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης που περνούσε από το σώμα του χωρίς κίνδυνο και άλλες εντυπωσιακές επιδείξεις. Ποτέ δεν επαναλάμβανε δημόσια το ίδιο πείραμά του.
Επεδίωκε να μην θέλει να τον συγκρίνουν με τους άλλους κοινούς επιστήμονες. Αυτός ήταν ένας Εξερευνητής, ανακάλυπτε τα μυστικά της φύσης και δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως έναν απλό εφευρέτη. Ερευνούσε νέες και πανίσχυρες δυνάμεις, ικανές να αλλάξουν τη ζωή στη γη, όπως ισχυριζόταν. Αρνιόταν να σχολιάσει ή να εξηγήσει τις εργασίες του. Ούτε καν δημοσίευε τα αποτελέσματα των ερευνών, αλλά ούτε καν κρατούσε σημειώσεις για τα πειράματά του. Ακόμα και αν μια εργασία διαρκούσε χρόνια κρατούσε όλες τις λεπτομέρειες στη μνήμη του.
Γενικότερα , ήταν ένας πολύ μυστηριώδης και εκκεντρικός άνθρωπος για αυτό και έχουν δημιουργηθεί πολύ θρύλοι γύρω από αυτόν και τις εφευρέσεις του.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ
1. Το εναλλασσόμενο ρεύμα2. Συσκευές που λειτουργούν με εναλλασσόμενο ρεύμα3. Ο μετασχηματιστής Tesla4. H τηλεκατεύθυνση5. Η ασύρματη μετάδοση ενέργειας 6. Το ραδιόφωνο7. Η τουρμπίνα Tesla
Και φυσικά είχε κατασκευάσει υπερβολικά πολλές μηχανές πράγμα που αποδεικνύουν τα εκατοντάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κατείχε , και δίκαια τον κατατάσσουν ως έναν από τους κορυφαίους εφευρέτες του 20ου αιώνα ασχέτως εάν πολλοί δεν τον αποδέχονται.
Νικολά Τέσλα
Οι περισσότεροι στη σημερινή εποχή γνωρίζουν τον όρο Tesla από την ομώνυμη μονάδα του μαγνητικού πεδίου. Στην πραγματικότητα η μονάδα μέτρησης ονομάστηκε έτσι προς τιμή του μεγάλου Σερβοαμερικάνου εφευρέτη επιστήμονα, που από πολλούς ως μία παρεξηγημένη ιδιοφυία.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ
Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1856 στην πόλη Σμίλιαν (τότε Αυστρία, σήμερα Κροατία). Πατέρας του ήταν ο Μιλιούτιν, ένας ορθόδοξος ιερέας και μητέρα του η Μάντιτς, χωρίς μόρφωση, αλλά υψηλής ευφυίας άνθρωπος. Από τον πατέρα του ο Tesla έλεγε ότι κληρονόμησε τη θεωρητική και φιλοσοφική φύση και από τη μητέρα του την πρακτική σκέψη και την ισχυρή μνήμη.
Στα 19 του χρόνια μπήκε στο Πολυτεχνείο του Graaz για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός, αν και αρχικά η οικογένειά του τον προόριζε για εκκλησιαστικές ή στρατιωτικές σπουδές.
Ως φοιτητής στο πολυτεχνείο διαφώνησε με τους καθηγητές του και έγινε αντικείμενο χλευασμού, όταν απέρριπτε τις γνωστές τεχνικές για τη λειτουργία των ηλεκτρικών μηχανών. Το μοναδικό σύστημα την εποχή εκείνη ήταν το συνεχές ρεύμα και οι ηλεκτρικές μηχανές έπρεπε να παράγουν περιστροφή από ένα ρεύμα σταθερής πολικότητας. Αυτό γινόταν (και γίνεται σήμερα) με ένα πολύπλοκο σύστημα μεταγωγών και επαφών. Ο Tesla ήταν από τότε σίγουρος ότι η μέθοδος αυτή ήταν λανθασμένη και ότι σίγουρα υπήρχε κάποιος πιο φυσικός τρόπος.
Το 1879 αποφοίτησε από το Graaz και εργάσθηκε σε μερικές εταιρείες εφαρμόζοντας βελτιώσεις σε διάφορες συσκευές. Την εποχή εκείνη κατάφερε τελικά να συλλάβει στο μυαλό του την εικόνα του εναλλασσομένου ρεύματος και της ηλεκτρικής μηχανής που θα το παρήγαγε. Έφυγε για το Παρίσι και γρήγορα, το 1884 ξεκινά για την Αμερική. Είχε μαζί του τις συστατικές επιστολές που τον παρουσιάζουν εξαίσιο μηχανικό, ισάξιο μόνο του Edison, και τα σχέδια της καινούριας του μηχανής.
Στην Αμερική επισκέπτεται τον Edison και προσλαμβάνεται στα εργαστήριά του. Σε λίγο όμως καιρό διαφώνησε με τον Edison γιατί εκείνος απέρριπτε πεισματικά την ανακάλυψη του Tesla για το εναλλασσόμενο ρεύμα.
Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ώσπου να ξεκινήσει το εργαστήριό του στη Ν.Υόρκη. Συνάντησε τον George Westinghouse, έναν επιχειρηματία της ηλεκτρικής βιομηχανίας, που τον υποστήριξε και τον εμπιστεύτηκε. Τελικά το εναλλασσόμενο σύστημα του Tesla κέρδισε στο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου υδροηλεκτρικού σταθμού των ΗΠΑ στο Νιαγάρα και ο Tesla απέκτησε μεγάλη φήμη. Κέρδιζε μεγάλα ποσά και ζούσε ακριβή ζωή.
Γρήγορα έφυγε από τη Ν.Υόρκη για το Colorado Springs, όπου έχτισε το εργαστήριό του σε ένα χώρο που διαλέξε για τις κλιματολογικές συνθήκες. Σε μια έκταση περιφραγμένη με υψηλό φράκτη και πινακίδες που απαγόρευαν την είσοδο προειδοποιώντας για "μεγάλο κίνδυνο" υπήρχαν τεράστιοι πύργοι, υπόστεγα και περίεργες κεραίες.
Άρχισε να δουλεύει στο παντοτινό του όνειρο, την ασύρματη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας σε όλο τον πλανήτη και εκεί πραγματοποίησε τις περισσότερες εφευρέσεις του. Κατάφερε την πρώτη ασύρματη μετάδοση μηνύματος, δεν ήταν στόχος του αυτός. Σκόπευε στη μετάδοση ενέργειας, όχι απλά μηνυμάτων. Και όταν ο Marconi ανακοίνωσε την εφεύρεση του ασυρμάτου, δεν ήταν παρά μια αντιγραφή των ευρεσιτεχνιών του Tesla.
Το 1912 του προτάθηκε το βραβείο Nobel για τις εργασίες του, αλλά το αρνήθηκε γιατί πίστευε ότι είχε έρθει πολύ αργά.
Ο Nikola Tesla πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 1943 στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Ν.Υόρκη, μόνος, φτωχός και σίγουρα ξεχασμένος. Φυλούσε κλειδωμένες τις σημειώσεις του, που οι φήμες λένε ότι κατέληξαν στα χέρια μυστικών υπηρεσιών μετά το θάνατό του.
Λίγες προσπάθειες έγιναν για την αποκατάσταση της φήμης του, αλλά παραμένει άγνωστος σε ευρείς κύκλους. Μεγάλα επιστημονικά ιδρύματα αρνούνται ακόμα και σήμερα να τον αναφέρουν στην ιστορία της επιστήμης.
Η προσωπικότητα του
Ο Τέσλα ήταν πολύ περίεργος άνθρωπος. Έπασχε από μικροβιοφοβία για αυτό και φορούσε πάντα γάντια. Είχε πάρα πολύ λίγους φίλους (ανάμεσα τους και ο Mark Twain) αλλά δεν φαίνεται να είχε και πολύ καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους .
Δούλευε 20 ώρες την ημέρα! Τις λίγες ώρες που δεν εργαζόταν, τις περνούσε στο δωμάτιό του. Λάτρης της τυπικότητας, φορούσε επίσημο ένδυμα όταν επρόκειτο να ξεκινήσει κάποιο σημαντικό πείραμα. Στο γραφείο του είχε πάντα τα παντζούρια κλειστά. Μόνο κατά τη διάρκεια καταιγίδων τα άνοιγε και καθισμένος στην πολυθρόνα του θαύμαζε αστραπές και κεραυνούς σαν μικρό παιδί.
Συνήθιζε να καλεί προσωπικότητες στις διαλέξεις του και να τους εντυπωσιάζει με φαντασμαγορικά πειράματα ηλεκτρισμού. Έγχρωμες ηλεκτρικές φλόγες που φώτιζαν το χώρο, κεραυνοί, ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης που περνούσε από το σώμα του χωρίς κίνδυνο και άλλες εντυπωσιακές επιδείξεις. Ποτέ δεν επαναλάμβανε δημόσια το ίδιο πείραμά του.
Επεδίωκε να μην θέλει να τον συγκρίνουν με τους άλλους κοινούς επιστήμονες. Αυτός ήταν ένας Εξερευνητής, ανακάλυπτε τα μυστικά της φύσης και δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως έναν απλό εφευρέτη. Ερευνούσε νέες και πανίσχυρες δυνάμεις, ικανές να αλλάξουν τη ζωή στη γη, όπως ισχυριζόταν. Αρνιόταν να σχολιάσει ή να εξηγήσει τις εργασίες του. Ούτε καν δημοσίευε τα αποτελέσματα των ερευνών, αλλά ούτε καν κρατούσε σημειώσεις για τα πειράματά του. Ακόμα και αν μια εργασία διαρκούσε χρόνια κρατούσε όλες τις λεπτομέρειες στη μνήμη του.
Γενικότερα , ήταν ένας πολύ μυστηριώδης και εκκεντρικός άνθρωπος για αυτό και έχουν δημιουργηθεί πολύ θρύλοι γύρω από αυτόν και τις εφευρέσεις του.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ
1. Το εναλλασσόμενο ρεύμα2. Συσκευές που λειτουργούν με εναλλασσόμενο ρεύμα3. Ο μετασχηματιστής Tesla4. H τηλεκατεύθυνση5. Η ασύρματη μετάδοση ενέργειας 6. Το ραδιόφωνο7. Η τουρμπίνα Tesla
Και φυσικά είχε κατασκευάσει υπερβολικά πολλές μηχανές πράγμα που αποδεικνύουν τα εκατοντάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κατείχε , και δίκαια τον κατατάσσουν ως έναν από τους κορυφαίους εφευρέτες του 20ου αιώνα ασχέτως εάν πολλοί δεν τον αποδέχονται.
Στροφή στην.....ποιότητα
Πρόσφατα μου ήρθε η φαεινή ιδέα να κάνω μια προσωρινή αλλαγή ως προς τα θέμματα αυτού του blog. Δεν λέω καλη και αναγκαία η διασκεύαση, αλλα και λίγη ενημέρωση πάνω σε θέμματα τα οποία παρά την μικρή δημοσιότητα (ως μηδαμινή θα έλεγα) θα έπρεπε να μας απασχολούν και να μας κάνουν να συλλογιστούμε ως προς την θέση μας απέναντι τους. Γύρω μας καθημερινά συμβαίνουν γεγονότα τα οποία μπορούν κάλλιστα να αλλάξουν την ροή της ιστορίας και παρόλα αυτά παραμένουμε στην άγνοια. Επίσης υπάρχουν τομείς της επιστήμης οι οποίοι λόγω της δεισιδαιμονίας που επικρατεί γενικά παραμένουν σχετικά ανεξερεύνητοι. Εγώ θα παραθέσω σχετικές αναρτήσεις πάνω σε αυτά ελπίζοντας να σας τραβήξουν το ενδιαφέρων και να σας οδηγήσουν σε περαιτέρω αναζητήσεις. Σχόλια και απόψεις πάνω σε οποιοδήποτε απο τα θέμματα είναι ευπρόσδεκτα.
Πρόγραμμα Χααρπ
Καιρός λοιπόν να αναφερθούμε και σε λίγο πιο προχωρημένα, εγκυρα όμως θέμματα. Το πρόγραμμα ΧΑΑΡΠ λοιπόν μου κίνησε πρόσφατα το ενδιαφέρον και είπα να το ψάξω λίγο. Παρακάτω παραθέτω μια σχετική έρευνα που βρήκα στο ίντερνετ σχετικά με το θέμμα και είμαι αρκετά σίγουρος πως θα σας κινήσει το ενδιαφέρων
ΧΑΑΡΠ: Τρομακτικό οπλικό σύστημα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας αναπτύσσουν οι Η.Π.Α. Από το 1987 ξεκίνησαν τη χρηματοδότηση του ερευνητικού προγράμματος ΧΑΑΡΠ μέσω του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κυρίως του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο όταν «τελειοποιηθεί» θα είναι σε θέση να προκαλέσει αλλαγές στο κλίμα μιας επιλεγμένης περιοχής, διακοπή λειτουργίας και καταστροφή κάθε ηλεκτρικής και ηλεκτρονικής συσκευής σε συγκεκριμένο τόπο, πρωτοφανούς μεγέθους σεισμούς, τρύπες στην ιονόσφαιρα, απίστευτης έντασης κεραυνούς, έως και έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσω εκπομπής χαμηλών συχνοτήτων παρόμοιες με τις ανθρώπινες!!! Η ιδέα αυτή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το γνωστό φυσικό Tesla. Το ΧΑΑΡΠ αποτελείται από ένα σύστημα κεραιών, μέσω των οποίων ηλεκτρικά κύματα παραγόμενα από ειδικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού διοχετεύονται σε μία υπερ-κεραία. Τα κύματα μέσω της αντανάκλασής τους στην ιονόσφαιρα πολλαπλασιάζουν την ισχύ της ραδιομαγνητικής συχνότητας (σε προχωρημένο στάδιο του σχεδιασμού θα φτάνει τα 10 δισ. Watt) και κατευθύνονται σε επιθυμητά σημεία. Τα πειράματα λαμβάνουν χώρα στην Αλάσκα, όπου έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο σύστημα κεραιών, ενώ στο μέλλον θα δημιουργηθούν σε άλλες περιοχές και άλλα τέτοια συστήματα, τα οποία συνολικά θα αποτελέσουν την τελική μορφή του ΧΑΑΡΠ. Στα σημεία όπου καταλήγουν αυτά τα τεράστιας ισχύος ηλεκτρομαγνητικά κύματα συντελούνται δραματικές και ανεπανόρθωτες αλλαγές. Καταρχήν δημιουργούνται τεράστιες ζημιές στο περιβάλλον μέσω της δημιουργίας τρυπών στην ιονόσφαιρα στη χειρότερη εκδοχή και υπερβολική αραίωση της ατμόσφαιρας στο πιο αισιόδοξο σενάριο, με αποτέλεσμα την έκθεση της Γης και των ζωντανών οργανισμών στο έλεος της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας (βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος ισχυρίζονται απλοϊκά ότι αυτό είναι όπως όταν βάλεις το χέρι σου στο νερό που δημιουργείται τρύπα, αλλά όταν το βγάλεις ξανακλείνει). Επίσης στην αραιωμένη περιοχή της ατμόσφαιρας πάνω από μία περιοχή δεν θα έχουμε την εκτόνωση των κεραυνών, με αποτέλεσμα αυτοί να φθάνουν με απίστευτη ένταση στο έδαφος. Η Γη θα φορτίζεται ηλεκτρικά και θα ανεβαίνει η θερμοκρασία της, εντείνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Με την πρόσκρουση της ραδιομαγνητικής ακτινοβολίας στην ιονόσφαιρα τμήματά της θα ωθούνται ψηλότερα και το κενό που θα δημιουργείται θα σπεύδουν να καλύψουν άλλες μάζες αέρα από παρακείμενες περιοχές, οι οποίες με τη σειρά τους θα αφήσουν κενό το οποίο θα καλυφθεί από άλλες και πάει λέγοντας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία στη Γήινη ατμόσφαιρα φαινομένου «ντόμινο». Θα έχουμε αλλαγή του κλίματος σε ολόκληρες επιλεγμένες περιοχές με τεράστιες πλημμύρες, βιβπαρατεταμένες περιόδους ξηρασίας κ.λπ. Το ΧΑΑΡΠ θα έχει τη δυνατότητα να παραλύει κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή σε επιλεγμένες περιοχές, με ότι αυτό συνεπάγεται (σταμάτημα μηχανημάτων στις εντατικές μονάδες νοσοκομείων, αδρανοποίηση κάθε ραδιοσυχνότητας, διακοπή επικοινωνίας αεροσκαφών με πύργο ελέγχου, καταστροφή δορυφόρων κ.λπ.). Επίσης εάν τα ραδιομαγνητικά κύματα διοχετευθούν προς το υπέδαφος, είναι πολύ πιθανή η πρόκληση λικών σεισμών. Και φθάνουμε στην επίδραση της χρήσης του ΧΑΑΡΠ στα ζωντανά όντα, που αποτελεί και το τρομακτικότερο σενάριο. Σύμφωνα με έγκυρες επιστημονικές έρευνες και πειράματα είναι δυνατόν, μέσω της εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε συγκεκριμένες συχνότητες και του συντονισμού τους με τις αντίστοιχες ανθρώπινες, να επηρεαστεί η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Πειράματα έχουν δείξει ότι συγκεκριμένες χαμηλές συχνότητες επηρρεάζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου (όλων των ζώων) εγκεφάλου, φθάνοντας έως και το σημείο του ελέγχου του. Η έκθεση δε σε τέτοιες συχνότητες για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει φοβερές βλάβες στον οργανισμό που ξεκινούν από ημικρανίες, ανεξήγητη νευρικότητα, μελαγχολία, κατάθλιψη και φθάνουν στον καρκίνο και την αλλοίωση του DNA με φρικιαστικές συνέπειες όχι μόνο τους παθόντες, αλλά και τις μελλοντικές γενιές. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι στην ουσία ηλεκτρόνια που πάλλονται αδιάκοπα και συναισθήματα τα οποία τροφοδοτούνται από χημικές αντιδράσεις και μεταφέρονται μέσα στο σώμα και τον εγκέφαλο μέσω ηλεκτρικών σημάτων διαμέσου των νεύρων. Αντίστοιχα λειτουργούν και οι άλλοι οργανισμοί. Φορτίζοντας έτσι τον πλανήτη με ασύλληπτες ποσότητες ηλεκτρικού φορτίου ποιος στ' αλήθεια επιστήμονας ξέρει τεκμηριωμένα τι επίδραση αυτό θα έχει στον άνθρωπο και στο περιβάλλον; Βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους. Συνεχώς λένε ότι «κάνουμε πειράματα ακόμη», «όποιος επιστήμονας έχει κάποιους ενδοιασμούς τον περιμένουνε να μας τους παρουσιάσει», «το Ναυτικό και η Αεροπορία μας εμπιστεύθηκαν τα χρήματα του Αμερικάνικου λαού και άρα κάτι ξέρουν», «το σύστημα θα χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για υπόγεια κοιτάσματα μεταλλευμάτων, πετρελαίου κ.λπ. και για την επικοινωνία του Πενταγώνου με τα Αμερικανικά υποβρύχια» και άλλα τέτοια κοινότυπα. Ωστόσο η «υγιής» επιστημονική κοινότητα αντιδράει έντονα (ακόμη και στις Η.Π.Α.) και το μόνο θετικό της ιστορίας είναι ότι ενώ στο παρελθόν μαθαίναμε τα πειράματα και τα αποτελέσματα «καινοτόμων» οπλικών συστημάτων 10 ή 20 χρόνια αργότερα, σ' αυτήν την περίπτωση αντιληφθήκαμε σχετικά νωρίς τα ανατριχιαστικά σενάρια, με αποτέλεσμα να υπάρχει σχετικά καλή ενημέρωση, εγρήγορση και δυνατότητα αντίδρασης. Από τα σπαθιά και τα βέλη, πήγαμε στο μπαρούτι, περάσαμε στα χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα και τελικά φτάσαμε στα όπλα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Έως που θα φτάσει τελικά η παράνοια; Τι άλλο θα σκεφθούν; Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΑΑΡΠ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ!!!
ΧΑΑΡΠ: Τρομακτικό οπλικό σύστημα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας αναπτύσσουν οι Η.Π.Α. Από το 1987 ξεκίνησαν τη χρηματοδότηση του ερευνητικού προγράμματος ΧΑΑΡΠ μέσω του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κυρίως του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο όταν «τελειοποιηθεί» θα είναι σε θέση να προκαλέσει αλλαγές στο κλίμα μιας επιλεγμένης περιοχής, διακοπή λειτουργίας και καταστροφή κάθε ηλεκτρικής και ηλεκτρονικής συσκευής σε συγκεκριμένο τόπο, πρωτοφανούς μεγέθους σεισμούς, τρύπες στην ιονόσφαιρα, απίστευτης έντασης κεραυνούς, έως και έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσω εκπομπής χαμηλών συχνοτήτων παρόμοιες με τις ανθρώπινες!!! Η ιδέα αυτή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το γνωστό φυσικό Tesla. Το ΧΑΑΡΠ αποτελείται από ένα σύστημα κεραιών, μέσω των οποίων ηλεκτρικά κύματα παραγόμενα από ειδικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού διοχετεύονται σε μία υπερ-κεραία. Τα κύματα μέσω της αντανάκλασής τους στην ιονόσφαιρα πολλαπλασιάζουν την ισχύ της ραδιομαγνητικής συχνότητας (σε προχωρημένο στάδιο του σχεδιασμού θα φτάνει τα 10 δισ. Watt) και κατευθύνονται σε επιθυμητά σημεία. Τα πειράματα λαμβάνουν χώρα στην Αλάσκα, όπου έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο σύστημα κεραιών, ενώ στο μέλλον θα δημιουργηθούν σε άλλες περιοχές και άλλα τέτοια συστήματα, τα οποία συνολικά θα αποτελέσουν την τελική μορφή του ΧΑΑΡΠ. Στα σημεία όπου καταλήγουν αυτά τα τεράστιας ισχύος ηλεκτρομαγνητικά κύματα συντελούνται δραματικές και ανεπανόρθωτες αλλαγές. Καταρχήν δημιουργούνται τεράστιες ζημιές στο περιβάλλον μέσω της δημιουργίας τρυπών στην ιονόσφαιρα στη χειρότερη εκδοχή και υπερβολική αραίωση της ατμόσφαιρας στο πιο αισιόδοξο σενάριο, με αποτέλεσμα την έκθεση της Γης και των ζωντανών οργανισμών στο έλεος της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας (βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος ισχυρίζονται απλοϊκά ότι αυτό είναι όπως όταν βάλεις το χέρι σου στο νερό που δημιουργείται τρύπα, αλλά όταν το βγάλεις ξανακλείνει). Επίσης στην αραιωμένη περιοχή της ατμόσφαιρας πάνω από μία περιοχή δεν θα έχουμε την εκτόνωση των κεραυνών, με αποτέλεσμα αυτοί να φθάνουν με απίστευτη ένταση στο έδαφος. Η Γη θα φορτίζεται ηλεκτρικά και θα ανεβαίνει η θερμοκρασία της, εντείνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Με την πρόσκρουση της ραδιομαγνητικής ακτινοβολίας στην ιονόσφαιρα τμήματά της θα ωθούνται ψηλότερα και το κενό που θα δημιουργείται θα σπεύδουν να καλύψουν άλλες μάζες αέρα από παρακείμενες περιοχές, οι οποίες με τη σειρά τους θα αφήσουν κενό το οποίο θα καλυφθεί από άλλες και πάει λέγοντας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία στη Γήινη ατμόσφαιρα φαινομένου «ντόμινο». Θα έχουμε αλλαγή του κλίματος σε ολόκληρες επιλεγμένες περιοχές με τεράστιες πλημμύρες, βιβπαρατεταμένες περιόδους ξηρασίας κ.λπ. Το ΧΑΑΡΠ θα έχει τη δυνατότητα να παραλύει κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή σε επιλεγμένες περιοχές, με ότι αυτό συνεπάγεται (σταμάτημα μηχανημάτων στις εντατικές μονάδες νοσοκομείων, αδρανοποίηση κάθε ραδιοσυχνότητας, διακοπή επικοινωνίας αεροσκαφών με πύργο ελέγχου, καταστροφή δορυφόρων κ.λπ.). Επίσης εάν τα ραδιομαγνητικά κύματα διοχετευθούν προς το υπέδαφος, είναι πολύ πιθανή η πρόκληση λικών σεισμών. Και φθάνουμε στην επίδραση της χρήσης του ΧΑΑΡΠ στα ζωντανά όντα, που αποτελεί και το τρομακτικότερο σενάριο. Σύμφωνα με έγκυρες επιστημονικές έρευνες και πειράματα είναι δυνατόν, μέσω της εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε συγκεκριμένες συχνότητες και του συντονισμού τους με τις αντίστοιχες ανθρώπινες, να επηρεαστεί η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Πειράματα έχουν δείξει ότι συγκεκριμένες χαμηλές συχνότητες επηρρεάζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου (όλων των ζώων) εγκεφάλου, φθάνοντας έως και το σημείο του ελέγχου του. Η έκθεση δε σε τέτοιες συχνότητες για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει φοβερές βλάβες στον οργανισμό που ξεκινούν από ημικρανίες, ανεξήγητη νευρικότητα, μελαγχολία, κατάθλιψη και φθάνουν στον καρκίνο και την αλλοίωση του DNA με φρικιαστικές συνέπειες όχι μόνο τους παθόντες, αλλά και τις μελλοντικές γενιές. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι στην ουσία ηλεκτρόνια που πάλλονται αδιάκοπα και συναισθήματα τα οποία τροφοδοτούνται από χημικές αντιδράσεις και μεταφέρονται μέσα στο σώμα και τον εγκέφαλο μέσω ηλεκτρικών σημάτων διαμέσου των νεύρων. Αντίστοιχα λειτουργούν και οι άλλοι οργανισμοί. Φορτίζοντας έτσι τον πλανήτη με ασύλληπτες ποσότητες ηλεκτρικού φορτίου ποιος στ' αλήθεια επιστήμονας ξέρει τεκμηριωμένα τι επίδραση αυτό θα έχει στον άνθρωπο και στο περιβάλλον; Βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους. Συνεχώς λένε ότι «κάνουμε πειράματα ακόμη», «όποιος επιστήμονας έχει κάποιους ενδοιασμούς τον περιμένουνε να μας τους παρουσιάσει», «το Ναυτικό και η Αεροπορία μας εμπιστεύθηκαν τα χρήματα του Αμερικάνικου λαού και άρα κάτι ξέρουν», «το σύστημα θα χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για υπόγεια κοιτάσματα μεταλλευμάτων, πετρελαίου κ.λπ. και για την επικοινωνία του Πενταγώνου με τα Αμερικανικά υποβρύχια» και άλλα τέτοια κοινότυπα. Ωστόσο η «υγιής» επιστημονική κοινότητα αντιδράει έντονα (ακόμη και στις Η.Π.Α.) και το μόνο θετικό της ιστορίας είναι ότι ενώ στο παρελθόν μαθαίναμε τα πειράματα και τα αποτελέσματα «καινοτόμων» οπλικών συστημάτων 10 ή 20 χρόνια αργότερα, σ' αυτήν την περίπτωση αντιληφθήκαμε σχετικά νωρίς τα ανατριχιαστικά σενάρια, με αποτέλεσμα να υπάρχει σχετικά καλή ενημέρωση, εγρήγορση και δυνατότητα αντίδρασης. Από τα σπαθιά και τα βέλη, πήγαμε στο μπαρούτι, περάσαμε στα χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα και τελικά φτάσαμε στα όπλα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Έως που θα φτάσει τελικά η παράνοια; Τι άλλο θα σκεφθούν; Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΑΑΡΠ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)